عايده الايوبي

Aida El Ayouby.....Ya El Meda

Mekke`ye Giden Yol (3)

    Gemideki Yemenliler arasinda kisa boylu, zayif, kartal burunlu biri vardi; yuzu oylesine gergindi ki sanki atesin karsisinda duruyordu: ama hareketleri sakin ve olculuydu. Benim Islam`a yeni girdigimi ogrenince ozel bir ilgi gosterdi bana; saatlerce guvertede oturur onun Yemen`deki dag koyu hakkinda anlattiklarini dinlerdim. Ismi Muhammed Salih`ti.

     Bir aksam asagi guverteye yine onu ziyaret icin indim. Arkadaslarindan biri demir kanepesi uzerinde atesler icinde yatiyordu; bana gemi doktorunun ucuncu mevkiyle pek ilgilenmedigini soylediler. Hasta malaryaya yakalanmis olmaliydi; ona biraz kinin verdim. Ben hastayla ugrasirken oteki yemenliler bir kosede Muhammed Salih`in cevresinde toplanmislar, yan gozle bana bakarak birseyler konusuyorlardi aralarinda. Sonra iclerinden biri bana dogru ilerledi- uzun boylu, esmer yuzlu, kara gozlu biriydi bu - ve bana burusuk bir demet frank uzatti:

    " Bunu aramizda topladik. Ne yazikk ki fazla degil, bizi hos gor ve bunu kabul et."

    Gerildim. Sasirmistim; ilaci arkadaslarina para almak icin vermedigimi anlattim.

     " Yoo yoo biliyoruz bunu, fakat sen yine de bu parayi kabul et. Bu bir ucret degil, bir hediye, kardeslerinin hediyesi. Sen bir Muslumansin ve bizim kardesimizsin. Hatta bizlerden daha iyisin sen, cunku biz Muslumandik, ama sen Islam`i kendi basiretinle buldun...Hadi al bu parayi, kardesim. Allah askina al artik..."

     Fakat, ben Avrupa geleneklerinden henuz tamamen siyrilmamistim demek ki, direttim. "Hasta bir arkadasa yaptigim yardima karsilik hediye kabul etmem mumkun degil...Ustelik yeterince param var benim; sizin buna benden daha cok ihtiyaciniz var. Ama ille de vermek istiyorsaniz, onu Port Said`de bir fakire verirsiniz."

    " Hayir," diye diretti Yemenli, "bunu kabul edeceksin, eger kendin alikoymak istemiysan, kendi adina sen verirsin bir fakire."

      Bu kadar isrardan sonra hala tekliflerini geri cevirmem sarsmisti onlari; sustular, bozulmuslardi; sanki paralarini degil de kalplerini reddetmistim. O an kavradim: Ben ve Sen arasinda duvarlar ormeye alismis insanlarin arasindan gelmistim ben, buradaki insanlarsa duvarlari olmayan bir toplumun uyeleriydiler...

     " Verin parayi kardeslerim. Aliyorum, tesekkur ederim."


Mekke`ye Giden Yol
Muhammed Esed
Insan yayinlar, 13.Baski (Sayfa 451/452) 12.Bolum,Yolun Sonu 2
Not: Yazida Turkce karakterleri kullanamadigim icin ozur dilerim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    Among the Yemenis on the boat was a thin, short man with an eagle`s nose and so intense a face that it seemed to be on fire; but his gestures were quite and measured. When he learned that I was a newcomer to Islam, he showed a special affection for me; for hours we would sit together on deck while he spoke to me of his mountain village in Yemen. His name was Muhammed Salih.

    One evening I visited him below deck. One of his friends lay ill with fever on his iron bunk, and I was told that the ship`s doctor would not bother to come down to the steerage. As he appeared to be suffering from malaria, I gave him some quinine. While I was thus busy with him, the other Yemenis gathered in a corner around little Muhammad Salih and, with sideglances at me, took whispered counsel. In the end one of them advanced- a tall man with an olive-brown face and hot black eyes- and offered me a bundle of crumpled France notes:

    `We have collected this among ourselves. Unfortunately it is not much; grant us the favour and accept it.`

     I stepped back, startled, and explained that it was not for money that I had given medicine to their friend.

     `No, no, we know it; but do nevertheless accept this money. It is not a payment but a gift - a gift from thy brethren. We are happy about thee, and therefore we give thee money. Thou art a Muslim and our brother. Thou art better than we others: for we have been born as Muslims, our fathers were Muslims and our grandfathers: but thou hast recognized Islam with thine own heart...Accept the money, brother, for the sake of the Prophet of God.`

     But I, still bound by my European conventions, defended myself. ` I could not possibly accept a gift in return for a services to a sick friend...Besides, I have money enough; you surely need it more than I. However, if you insist on giving it away, give it to the poor at Port Said.`

     `No,` repeated the Yemeni, `thou accept it from us- and if thou dost not wish to keep it, give it in thine own name to the poor.`

     And as they pressed me, and, shaken by my refusal, become sad and silent, as if I had refused not their money but their hearts, I suddenly comprehended: where I had come from people were accustomed to build walls between I and You: this, however, was a community without walls...

     `Give me the money, brothers. I accept it and I thank you.`


The Road To Mecca
Muhammad Asad
Fons Vitae (Pages 349/350), End Of The Road 2

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BELED Suresi

لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1 BEN bu beldeyi tanıklığa çağırırım,2 senin serbestçe yaşadığın bu beldeyi,3 ve [tanıklığa çağırırım] anne-babayı ve çocukları: 4 Gerçek şu ki, Biz insanı acı, sıkıntı ve imtihan [ile yüklü bir hayat]a gönderdik.5 İnsan, kimsenin kendi üzerinde güç sahibi olmadığını mı zannediyor?6 Övünüp duruyor: “Ben, yığınla servet tükettim!”7 Peki, kimsenin kendisini görmediğini mi sanıyor?8 Biz ona iki göz vermedik mi?9 Bir dil ve bir çift dudak,10 ve ona [kötülüğün ve iyiliğin] iki yolunu da göstermedik mi?11 Ama o, (ucunda cennet olan)sarp yokuşa tırmanmayı denemedi...12Bilir misin nedir o sarp yokuş?13 [O,] boynunu [günah zincirinden] kurtarmaktır;14 yahut [kendi] aç iken (başkasını) doyurmaktır,15 yakını olan bir yetimi,16 yahut toprağa uzanıp kalmış olan [yabancı] bir yoksulu,17 ve imana ermişlerden ve birbirine sabrı ve merhameti tavsiye edenlerden olmaktır.18 İşte böyleleri dürüstlüğe ve erdemliliğe erişmiş olanlardır;19 Bizim mesajlarımızın doğruluğunu inkara şartlanmış olanlar ise kötülüğe batmış kimselerdir,20 üzerlerine salınmış ateş [ile].

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1 NAY! I call to witness this land- 2 this land in which thou art free to dwell- 3 and [I call to witness] parent and offspring: 4 Verily, We have created man into [a life of] pain, toil and trial. 5 Does he, then, think that no one has power over him? 6 He boasts, "I have spent wealth abundant!" 7 Does he, then, think that no one sees him? 8 Have We not given him two eyes, 9 and a tongue, and a pair of lips, 10 and shown him the two highways [of good and evil]? 11 But he would not try to ascend the steep uphill road...12 and what could make thee conceive what it is, that steep uphill road? 13 [It is] the freeing of one`s neck [from the burden of sin], 14 or the feeding, upon a day of [one`s own] hunger, 15 of on orphan near of kin, 16 or of a needy [stranger] lying in the dust- 17 and being,withal, of those who have attained to faith, and who enjoy upon one another patience in adversity, and enjoin upon one another patience in adversity, and enjoin upon one another compassion. 18 Such are they that have attained to righteousness: 19 whereas those who are bent on denying the truth of Our messages- they are such as have lost themselves in evil, 20 [with] fire closing in upon them.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dersaadet'te Ticaret

 (Seyyar kürdan satıcısı)

 İstanbul Ticaret Odası, İstanbul'da ticaretin tarihini anlatan "Dersaadet'te Ticaret" isimli kitabı yayın dünyasına kazandırdı.

 

Osmanlı İstanbul’unda esnaflık bir sanattı

Kitapta, Osmanlı zamanında ticaretin belkemiğini oluşturan Ahiliğin kuralları geniş bir biçimde ele alınırken, gururlanan, cimrilik eden, kıskanan, karşısındakinin ayıbını örtmeyen, dedikodu yapan esnafların Ahilik teşkilatından atıldığı anlatılıyor.

Dersaadet'te Ticaret'te esnafların padişah sefere çıkmadan önce bir alay düzenledikleri ve bu alayın da şairlerden meddahlara, görevi ilahi söylemek olan hanendelerden hekimlere, tütüncülerden sebzecilere kadar temsilcilerin bulunduğu bilgisi yer alıyor.

Doç. Dr. Bayram Nazır tarafından yayına hazırlanan kitapta, esnaflığın uyması gereken ahlak kuralları da anlatılıyor. Müşterilere iyi davranmanın esas alındığı esnaflıkta, ahlaksız davranışlar suç olarak kabul ediliyordu. Örneğin, hayvanlara küfreden bir kasabın şahitliği geçerli sayılmazken, devletin verdiği resmi kantarla mallarını tartmayan esnaf da suçlu kabul ediliyordu.

İstanbul'da dükkan açmak için belirli yeterliliğe sahip olmak gerektiği, esnafların yeterli meslek eğitimine sahip olsa dahi kendisi için kefil bulamadıkça dükkan açamadığı anlatılan kitapta, ihtiyaç dışı dükkan açarak piyasa fiyatlarıyla oynayan esnafın da esnaf kuralları gereğince suçlu sayıldığı, ayrıca komşusunu rahatsız eden bir esnafın da ceza almaya mahkum edildiği bilgileri de yer alıyor.

Kitaba göre Osmanlı dönemindeki İstanbul'da bazı meslek grupları padişahın özel destek ve himayesi altında bulunuyordu. Nakkaşlar, kitapçılar, ciltçiler, madenciler, bıçakçılar, müzik aleti yapanlar, oymacılar, tornacılar, kürkçüler, çizmeciler çeşitli nedenlerle padişah himayesine girmiş esnaf grubundandı.

Omzuna astığı bir sırıkla ciğer satan ciğerciler, açık tuz satan tuzcular, boyunlarına astıkları tulumlarla susatan sakalar, insan taşıyan sedyeciler, seyyar berberler, kumaş satan basmacılar, pişmiş koyun başı satan kelleciler, omuzlarına astıkları bir sırıkla mum satan mumcular, seyyar terziler, düğünlerde oynayan çengiler ve bunun gibi çok çeşitli meslek grubunun İstanbul halkına hizmet verdiği, dilencilerin de bir meslek grubu olarak anlatıldığı kitapta, cami avlularında bulunan ve kendilerine para verenlere de ''Sebilullah, Şehidan-ı Kervanı ervahı için sebil'' (Allah yoluna, Kerbela çölünde susuzluktan ölenlerin ruhları için sebil) şeklinde dua edenlerin de bir meslek erbabı sayıldığı bilgisine yer veriliyor.

http://www.trthaber.com/haber/kultur-sanat/bu-meslekler-artik-yok-33891.html

Mekke`ye Giden Yol (2)

     Islam ve bati dunyalarinin daha once hic bir zaman bugunku kadar birbirine yaklasmamis olduklarini goruyordum. Bu yakinlasma gorunen ve gorunmeyen yaniyla bir catisma kimligi tasiyordu. Bati kulturunun etkisi altinda bir cok Musluman ruhen gun gectikce biraz daha yoksullasiyor, biraz daha asli kimliginden uzaklasiyor. Hayat standartlarinda saglanan iyilesmenin ancak insanin ruhen yukselmesine yardimci oldugu zaman degerli ve anlamli olacagini soyleyen eski inanclarini anlamaz duruma gelen Muslumanlar simdi Bati`nin, dini, olup bitenin ardindaki efsunlu mirilti durununa indirgeyerek onlerinde actigi `ilerleme` batakligina, ilerleme putculuguna gomulmek uzereler. Ve bu yuzden de gittikce kuculuyor, yaraticiligin tersine, ona tevessul eden insanlari kucultmeye yazgilidir.
     Bu, Muslumanlarin Bati`dan, ozellikle bilim ve teknoloji alaninda, cok seyleri ogrenemeyecegi anlamina gelmez. Cunku bilimsel kavram ve yontemlerin kazanilmasi baska sey, `taklit` ise baska seydir; ilmin nerede olursa olsun alinmasi gerektigini bilen bir dinin baglilari icin bu durum daha da aciktir. Ilim ne Dogu`nun malidir ne de Bati`nin; cunku her bilimsel bulus, insanligi bir butun olarak kucaklayan sonu gelmez entellektuel cabalar zincirinin bir halkasi durumundadir. Her bilgin yapisini, kendinden once gelenlerin - bunlar ister kendi kavminden olsun ister yabanci kavimlerden- kurdugu temeller uzerinde yukselmektedir. Ve bu yapiyi yukseltme sureci, sokup yapmalarla, duzeltme ve olgunlastirma cabalariyla, insandan insana, cagdan caga, medeniyetten medeniyete uzayip gitmektedir; oyle ki, belli bir cagin ya da belli bir medeniyetin bilimsel basarilarinin munhasiran su caga ya da bu medeniyete `ait` oldugu hicbir zaman soylenemez. Degisik caglarda degisik uluslar, insanlarin ortak bilgi hazinesine otekilerden daha buyuk katkilarda bulunmus olabilirler; ama uzun vadede bu miras butun insanligin malidir ve her ulus mesru paylasim hakkina sahiptir. Musluman medeniyetinin Avrupa medeniyetinden daha baskin oldugu bir cag vardi; devrimci nitelikte bir cok teknolojik bu medeniyet miras birakti Avrupa`ya, hatta daha da fazlasini: Modern bilim ve medeniyetin ustunde yukseldigi `bilimsel yontemin` gercek temellerini. Bununla beraber Cabir Ibn Hayyan`in kimya bilimine hicbir zaman `Arap` bilimi haline getirmedi keza, ne El-Harezmi tarafindan gelistirilen cebirin, ne de El-Battani tarafindan gelistirilen trigonometrinin birer `musluman` bilimi olduklarini soyleyemeyiz, tipki bir Ingiliz tarafindan formule edildi diye `Ingiliz` Yercekimi Kanunu`ndan soz edemecegimiz gibi. Butun bu basarilar insan soyunun ortak malidir. Bu nedenle, Muslumanlar bilim ve teknolojide modern yontemleri benimserlerse, insanlari birbirinin deneyimlerinden yararlanmaya iten tekamulcu icgudulerine uymaktan baska bir sey yapmis olmayacaklardi. Fakat, hic ihtiyaclar olmadigi halde kalkip Batili yasama  bicimlerini, Batili davranis kaliplarini adet ve toplumsal kavramlari benimserlerse, bunun onlara saglayacagi hemen hicbir sey yoktur. Cunku Bati`nin onlara bu konuda onlara verecegi sey, kendi kulturlerinin verdigi, kendi inanclarinin yonelttigi seyden hicbir bakimdan daha ustun degildir.
     Muslumanlar serinkanliliklarini muhafaza eder de, ilerlemeyi bir amac degil, sadece bir arac olarak gorurlerse, sadece kendi ic ozgurluklerini elde tutmakla kalmaz, belki yasama sevincinin yitirilmis tadini Batili insana da aktarabilirler...

..............................................................
Mekke`ye Giden Yol
Muhammed Esed
Insan yayinlar, 13.Baski (Sayfa 449/450/451) 12.Bolum,Yolun Sonu 2
Not: Yazida Turkce karakterleri kullanamadigim icin ozur dilerim.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
     Never before, I reflected, have the worlds of Islam and he the West come so close to one another as today. This closeness is a struggle, visible and invisible. Under the impact of Western cultural influences, the souls of many Muslim men and women are slowly shrivelling. They are letting themselves be led away from their erstwhile belief that an improvement of living standard should be but a means to improvement of living standards should be but a means to improving man`s spiritual perceptions; they are falling into the same idolatry of `progress` into which the Western world fell after it reduced religion to a mere melodious tinkling somewhere in the background of happening; and are thereby growing smaller in stature, not greater: for all cultural imitation, opposed as it is to creativeness, is bound to make a people small...
     Not that the Muslims could not learn much from the West, especially in the fields of science and technology. But, then, acquisition of scientific notions and methods is not really `imitation`: and certainly not in the case of a people whose faith commands them to search for knowledge wherever it is to be found. Science is neither Western nor Eastern, for all scintific discoveries are only links in an unending chain of intellectual endeavour which embraces mankind as a whole. Every scientist builds on the foundations supplied by his predecessors, be they of his own nation or of another; and this process of building, correcting and improving goes on and on, from man to man, from age to age, from civilization to civilization: so that the scientific achievements of a particular age or civilization can never be said to `belong` to that age or civilization. At various times one nation, more vigorous than others, is able to contribute more to the general fund of knowledge; but in the long run the process is shared, and legitimately so, by all. There was a time when the civilization of the Muslims was more vigorous than the civilization of Europe. It transmitted to Europe many technological inventions of a revolutionary nature, and more than that: the very principles of that `scientific method` on which modern science and civilization are built. Neverthless, Jabir ibn Hayyan`s fundamental discoveries in chemistry did not make chemistry an `Arabian` science; nor can algebra and trigonometry be described as `Muslim` sciences, although the one was evolved by Al-Khwarizmi and the other by Al-Battani, both of whom were Muslims: just as one cannot speak of an `English` Theory of Gravity, although the man who formulated it was an Englishman. All such achievements are the common property of the human race. If, therefore, the Muslims adopt, as adopt they must, modern methods in ecience and technology, they will do not more than follow the evolutionary instinct which causes men to avail themselves of other men`s experiences. But if they adopt - as there is no need for them to do- Western forms of life, Western manners and customs and social concepts, they will not gain thereby: for what the West can give them in this respect will not be superior to what their own culture has given and to what their own faith points the way.
     If the Muslims keep their cool and accept progress as a means and not as an end in itself, they may not only retain their own inner freedom but also, perhaps, pass on to Western man the lost secret of life`s sweetness...
...................................................................
The Road To Mecca
Muhammad Asad
Fons Vitae (Pages 347/348/349), End Of The Road 2

İNFİTAR SURESİ

RAHMÂN, RAHÎM ALLAH ADINA
1. GÖKYÜZÜ parçalanıp yarıldığında,
2. ve yıldızlar dağılıp savrulduğunda,
3. denizler kabarıp taştığında,
4. ve kabirler alt-üst olduğunda,
5. her insan, [sonunda,] ilerisi için ne hazırladığını ve [bu dünyada] ne bıraktığını anlayacaktır.

6. EY İNSAN! Nedir seni lütuf sahibi Rabbinden uzaklaştıran,
7. seni yaratan ve varlık amacına uygun olarak şekillendiren, tabiatını adil ölçüler içinde oluşturan ,
8. ve seni dilediği şekilde bir araya getiren (Rabbinden)?
9. Hayır, [ey insanlar,] siz [Allah'ın] hükmünü yalanla[maya ne zaman kalkıştıysanız Allah'tan uzaklaş]tınız!
10. Halbuki üzerinizde gözetleyici güçler vardır,
11. değerli kaydedici(ler),
12. yaptığınız her şeyin farkında olan!
13. Bakın, [öteki dünyada] gerçek erdem sahipleri nimetler içinde bulunacaklar,
14. kötü ruhlular ise yakıcı bir ateş içinde,
15. [bir ateş ki] Hesap Günü ortasına düşerler,
16. ve ondan kurtulmaları mümkün olmaz.
17. Hesap Günü nedir bilir misin?
18. Ve bir kez daha: Hesap Günü nedir bilir misin?
19. Hiçbir insanın başka birine zerre fayda sağlayamayacağı bir Gün[dür o]: çünkü o Gün [açık seçik görülecektir ki] hakimiyet yalnız Allah'a aittir.
~~~~~~~ ~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~
82 - AL-INFITAR
In the name of god, the most gracious, The dispenser of grace
1. WHEN THE SKY is cleft asunder,
2. and when the stars are scattered,
3. and when the seas burst beyond their bounds,
4. and when the graves are overturned
5. every human being will [at last] comprehend, what he has sent ahead and what he has held back [in this world].

6. O MAN! What is it that lures thee away from thy bountiful Sustainer,
7. who has created thee, and formed thee in accordance with what thou art meant' to be, and shaped thy nature in just proportions,
8. having put thee together in whatever form He willed [thee to have]?
9. Nay, [O men,] but you [are lured away from God whenever you are tempted to] give the lie to [God`s] Judgment!
10. And yet, verily, there are ever-watchful forces over you,
11. noble, recording,
12. aware of whatever you do!
13. Behold, [in the life to come] the truly virtuous: will indeed be in bliss,
14. whereas, behold, the wicked will indeed be in a blazing fire
15. [a fire] which they shall enter on Judgment Day,
16. and which they shall not [be able to] evade.
17. And what could make thee conceive what that Judgment Day will be?
18. And once again: What could make thee conceive what that Judgment Day will be?
19. [It will be] a Day when no human being shall be of the least avail to another human being: for on that Day [it will become manifest that] all sovereignty is God's alone.

~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~ ~~~~~~~~