Sevgili Bilgi, Açılışını ve kapanışı bizzat senin yaptığın yolculuğumun anlarını paylaşmamı istemiştin.!İşte başlıyorum :) Bir mezuniyet ve bir düğün için çıkılan yolda bir sürü anı, hatıra birikti elhamdulillah ve birçok dersler de aldım. Takibinde zorlandığım için buluşmaları bir kağıda önceden not aldığım listemle yola çıktım evet :) Şahit oluğum güzel anlar: mesela hanımının ablalarını görüp, hoşgeldiniz demek için gece gündüz hastanede tuttuğu nöbetleri arasında fırsat bulduğu anda çıkıp gelen, bitirdiği kahve kupasını ve kek tabağını mutfağa bıraktıktan sonra bize hoşçakalın yine bekleriz diyip nöbete dönen bir beyefendiye, sonra yaklaşık bir yaşındaki evlatlarını hiç bebek arabasına zorlayarak oturtmamış bir anne babaya, ümit ve korku arasında evlatlarına nasıl güzel bakabildiklerine, sonra bir insanın işini tüm engellere, maddi zorluklara rağmen severek muhabbetle yapabildiğine, gözlerinin içinin gülebildiğine, sınavları özel dersleri olduğu halde size yeni yerler gösterip yeni tatlar tattırmak isteyenlere, bir Uygur düğünün sadeliğine güzelliğine ve düğünde ev sahibi gibi hissettirilmeme, yedi sene sevgi evlerinde çalışan arkadaşımın anlattığı şu hadiseye: annesinin terk edip gittiği babasının sevgi evlerine bıraktığı kızı, babasının yeni evliliğiyle gelen eşinin çabalarıyla, eşini yani babayı ikna etmesiyle sevgi evlerinden alıp evlerinde büyütmesine, sonra sürekli yolculuğu kolaylaştırmaya çalışan insanlara, yorulmayayım diye bavulumu taşımak isteyenlerle ve nicesine. Bir havuç dilim baklavayı kendileriyle daha fazla vakit geçirmek için reddettiğimi muhabbetin ortak lezzetler noktasına gelmesiyle öğrenen ve sonra yedirmeye götüren, dünya mutfağından ne tercih edersin diye sorulduğunda mutfak değil de lahmacun dediğim muhabbetin ardından ertesi gün bundan haberdar olmayan arkadaşımın bana lahmacun teklifiyle gelmesine, hayret ettiğimi de eklemek isterim. Sosyal medyadaki arkadaşların bazı gündemle ilgi ortak paylaşımlarına bir bana mı garip geliyor dediğim şeyler hakkında aynı cümleleri kuran dostlarım olduğuna şahit oldum. İstişaremiz sonucu evet garipti. Düşünmeden, çok rahat ve hızlı bir şekilde yaya biliyorduk fikirleri, yorumları maalesef.Hayatta karşılaştığımız durumlar sonucu verdiğimiz tepkileri gönül rahatlığıyla paylaşıp doğru ve yanlışlarımızı birbirimize söyleyebildiğimiz, takıldığımız aşamadığımız konularda birbirimize tavsiyelerimizin olduğu anlamlı anlar da yaşadım. Kapılar gördüm, açık bekleyen ya da bir çalmayla açılan kapılar. Sonra çalsakta, önünde bekleyip tekrar tekrar çalsakta açılmayan kapılar önünde geçirdiğimiz vakitler geldi aklıma, bu gelmemizi bekleyen kapı sahiplerinede haksızlık değil miydi diye sordum. Bedenlerin bak olmuyor işte demesi sonucu yapacak bir şeyin kalmadığı kapılar. Gerçi sevince, isteyince bütün kapıların açıldığını da gördüm, açılmıyorsada vardır bir hayır demek kolay değildi evet ama öyleydi, inanıyordum. Bu da böyle.. Ne kadar rota belirlesekte Yahya Efendi'nin bizi çağırması ve tabi yolda nurtopu gibi bir ayçiçeğimizin olması, nasıl oldu acaba, benimle yolculuk yapacakmış demek ki :) Son gün ise sabah erkenden kahvaltı, sonrasında boğazı yüzerek değil köprüden taksiyle geçip, 76d seferiyle gidiş geliş toplamda 64 duraklı aynı zamanda kendimi Londra'da hissettiğim yolculuk, bir buçuk saatlik feribotla dönüş, yok olmaz dediğim ama bak çok yaşlandılar şimdi değilse ne zaman denerek gitmeye ikna edildiğim 2 saatlik konser, lunaparkta dönme dolap ve gondol, bir çay bahçesinde muhabbet, başka birşey kaldı mı hatırlamıyorum. Nasıl oldu deme bana, ah ne bileyim ben diyemiyorum, benim hala umudum var ve sevince diyorum :) Son olarak samimiyeti ve güveni çevrende bulabilmek çok güzel diyorum Bilgi ve şükrediyorum.. Teşekkür ediyorum. Sağlıcakla..
