Hakime 'nesi oluyorsunuz?' sorusunu sormuştu Kamuran ablaya. Neyimiz oluyordu (oluyorlardı) gerçekten? Biz onların neyi oluyorduk? Her şey Mehmet abinin yapacağı evin temelini, kağıt üzerinde planını gösterirken 'bize yaptığınız evlerden birini gösterir misiniz?' dememiz üzerine 'tabi ki size kendi yaptığım evimi göstereyim, hem hanımım ve kızlarımla tanışmış olursunuz' demesiyle başlamıştı. İlk evlerine misafir olduklarımız oldular, sonra ev sahibimiz, evi satın alınca komşumuz, sonra acı günler başlayınca dert ortağımız, arabamız bozulunca galericimiz, anahtarı unutup dışarıda kalınca çilingirimiz, canımız sıkılınca neşe kaynağımız, evde annem olmayınca uzun yoldan gelince yemek yapacak enerji bulamayıp kapılarını açım diye çaldığımda anne yarısı, beraber yolculuğa çıkınca yolculuk arkadaşı, güzel kızlarından ortancasının evliliğine vesile olunca aracı olduk, torunları olunca hem teyze hem hala olduk ve nicesi, en son acil şahit lazım deyince koşarak geldiler ve şahidimiz oldular. Hakime tüm bunları gözümüzden okumuş olmalı ki 'aile dostu diyelim mi?' dedi 'evet' dedik.
